Terwijl de gewone inwoners van Florida vroeg uit de veren gaan om nou eindelijk eens een halt toe te roepen aan de tientallen TV-spotjes over The Donald, Hillary en Marco, blijven deze tijdelijk inwoners nog even liggen. Zij mogen stemmen, wij houden de stemming er in. Niet dat de spotjes niet leuk zijn, integendeel. De positieve zijn ons iets te positief, maar de bashers zijn soms wel vermakelijk en zeker on-Nederlands. Als U eens wist wat een oplichters die tegenstanders, om het even wie, toch zijn. En dan niet persé Democraten tegen Republikeinen, maar ook onderling kunnen ze er wat van.
Bernie tegen Hillary en andersom. Donald tegen Marco V/V en ga zo maar door. En iedereen tegen Trump uiteraard, waarbij wel opvalt dat de spotjes van The Donald, zowel de pro als de bashspots, door hemzelf betaald en approved zijn, en die van de anderen allemaal gesponsord worden door bedrijven en organisaties. Dus krijgen we gewoon President Trump in November, want ondanks al die bashes (sommigen leuk, andere vergezocht) staat hij op moment van schrijven al weer bij de 45%. We gaan het vanzelf zien.
Maar die spotjes houden na vandaag (voorlopig) op, dat is een feit. Wat ook een feit is, is dat we vandaag misschien wel een record gaan breken wat temperatuur betreft. Het kan tegen het einde van deze winter maar zo het record van winter 1971 er aan gaat. Toen was de gemiddelde dagtemperatuur 90F (32°) en die kunnen we vandaag weer toucheren, terwijl het normale gemiddelde 78F (25° ook niet slecht) in deze periode is. We gaan meemaken, en wel vanaf het strand.
Maar we maken op weg naar de Atlantische kust (vorige week West, nu Oost) eerst een stop bij de Florida Mall. Na de teleurstelling gisteren bij het geheime winkeltje van Victoria in de outlets gaan we vandaag naar de gewone winkel van de baas van “onze” Doutzen, die ons vanachter de balie vanaf een megagroot portret aanstaart. Het (één van de online uitgezochte) gewenste badpak is met hulp van Lulu snel in de juiste maat gevonden, gepast en zowel zittend als uitziend meer dan goedgekeurd. En nu naar zee.
Op aanraden van onze lokale vriend gaan we vandaag naar Cocoa Beach en met name Coconuts on the Beach, een grote, wat wij strandtent zouden noemen. En omdat het er tijd voor is pakken we daar de lunch, allebei een Patty Melt, wat gewoon een hamburger is met kaas en ui op 2 dikke plakken witbrood, en frietjes. De frietjes waren erg lekker. Het is goed druk in de tent, en vooral de invloed van Springbreak is volop aanwezig. Het witte strand is direct, en aanlokkelijk, voor de deur, alleen parkeerplek is een probleem. Paar plaatsjes, alleen voor restaurantgebruikers, met streng wegsleepbeleid. Vrije parkeerplaatsen zijn een paar blocks lopen, en dat is met oplopende hitte, koelbox en strandtas absoluut geen optie 😰
Een paar mijl terug zit een publiek strand, bij het lommerrijke Lori Wilson Park, met veel parkeerruimte direct ” âchta de duihnâh”, dus gaan we daarnaartoe. Het is inderdaad een heel grote parkeerplaats en vanaf het uiterste uiteinde nog een beste tippel tot aan het mulle zand. Dus eerst maar eens een rondje gereden om te zien of er dichterbij wat vrij is. Op het andere uiteinde vertrekt net een ouderling op een scooter en die laat een mooi plaatsje (op 1 na dichtste bij het strand) achter voor de GMC. Bikers onder mekaar, hè 😎
Even omkleden in de openbare, wat ouwelijke, en verrassend schone, toiletten en dan het mulle zand aanvechten. Net op het strand zit de verhuurder van meubilair die ons een mooi zitje bij het water bezorgd, waar we ons de rest van de middag vermaken. Het is lekker druk, zowel op het strand als in het water, wat een stuk aangenamer is dan vorige week in de Golf, maar voor ons nog niet zwemwaardig genoeg. Kniezwemmen is de max voor ons en dat koelt lekker af. De temp geeft hier 93F aan, maar of dat genoeg is voor het record horen we vanavond wel in het nieuws. Dankzij het briesje is het in ieder geval goed verblijven op dit mooie strand.
Aan het eind van de middag tollen (528&417) we dezelfde weg terug terwijl we nog even een blik werpen op wat flatgebouwen op het water die ze hier cruiseschepen noemen (Port Canaveral) en een verdwaalde Spaceshuttle (Kennedy Space Center). En thuis is het één streep het zwembad in en als we voldoende afgekoeld zijn is het tijd voor de maaltijd. Van al die warmte word je niet echt hongerig, dus wordt het vanavond Cracker Barrel. Voor Marion als gewoonlijk de Sugar Cured Ham en ik ga vandaag voor de dagspecialiteit, gegrilde forel, die ook deze keer, net als de ham, weer prima smaakt.
En voor behoorlijk minder dollars incl. fooi dan de zozo hamburgers van vanmiddag zijn we 3 kwartier later weer thuis. Daar wachten ons koffie, met een koekje!!, en een paar series, NCIS en NCIS New Orleans, waarvan de eerste zijn 300ste, speciale episode, uitzend. En tussendoor natuurlijk alles over de verkiezingen van vandaag, maar zonder verrassingen, Donald en Hillary zijn de verwachte winnaars. Morgen blijven we in de buurt en gaan genieten van land, water en lucht, en een iets “hogere” temperatuur. U zult van ons horen 🌞
Daytona Bike Week 2016 