Vrijdag 18 Maart 2016 – I Remember Everything

De titel van vandaag slaat op meerdere dingen. In de eerste plaats natuurlijk op de afgelopen weken, maar ook op al die andere prachtige vakanties die we al in dit mooie land gehad hebben. En ook op het liedje dat ik net in de auto hoorde van één van onze favoriete bands van het moment.

Dat was op de terugweg van een afspraak met een collega, die me even goed wakker heeft gemaakt vandaag. De laatste paar huidversiersels die ik hier in Florida gezet heb kwamen van Jay @ Barnett’s Fine Ink Studio’s aan OBT, en hoewel ik er zeer tevreden over ben vond ik het toch tijd om een andere prikker te zoeken. Jay was namelijk niet zo van de afspraken. Hoewel ik iedere keer direct aan het begin van de vakantie alles vastlegde, compleet met tekeningen, blauwdrukken en aanbetaling, was het iedere keer een verrassing of hij het nog wist, of zelfs (laatste keer) aanwezig was wanneer ik op de juiste tijd en dag op de stoep stond.

 

Het kwam allemaal wel goed en hij werd bij afwezigheid ook direct gebeld en gesommeerd er snel te zijn, maar ik hou daar niet van. Afspraak is afspraak, en als ik er ben moet hij er ook zijn, punt. Dus moest ik weer op zoek naar een nieuwe huidversierder. Nu zijn er hier zat, maar ik moet er wel een beetje goed gevoel bij hebben, en dat ze ook nog wat kunnen is ook wel prettig 😆 Dus niet één van die talloze Hipstertenten, die op hun website zo trots zijn op hoe strak en fengsjoe hun toko wel niet ingericht is, en hoe een mooie baarden en bretels ze hebben. En zeker niet één van de tientallen fabrieken aan International Drive waar een receptioniste op nummervolgorde (net als in de restaurants, sommige hebben zelfs van die nummerautomaten als bij de slager) bepaald wie jou behandeld en iedere gek die denkt dat hij kan tatoeëren voor een dagdeel een plaats kan huren.

 

Veel van die tenten had ik de vorige keer al geëlimineerd, dus moest ik nu verder sorteren. Vorige keer had ik gezocht op Orlando en Kissimmee, maar hier net om de hoek heet het Clermont, dus die mocht nu ook meedoen. En zo kwam ik bij Revival Tattoo terecht, eenmanszaak net als ik, no nonsense net als ik en een “gewone” jongen net als ik, maar dan met een baard van een halve meter. Hij kon doen wat ik van plan was, maar dan het liefst in twee sessies, zei hij vanmorgen. Dat zou ik ook gezegd hebben tegen een klant, maar nu had ik het liever in 1 keer klaar, dat snapt U wel. Maar toen hij mij aansprak met “being an artist yourself you will understand why” kon ik hem allen maar gelijk geven. Dus doen we deel 2 de volgende keer.

Hij is helemaal in de (USA) stijl van ons Year of Numbers. De 40 slaat op de dag van gisteren, de 60 op volgende maand 🎂 en de 50 op de maand daarna wanneer we ijs en weder dienende ons US statenlijstje hopen vol te maken. Ik vond het op zich wel een grappig idee. Door de enkele en snelle sessie ben ik wel een uurtje of 2 eerder thuis dan gepland en kunnen we samen de lunch gebruiken, als Marion even een pauze van haar thuiswerk neemt. De lunch komt uit de vriezer, want daar lagen nog wat Hotpockets Ham&Cheese koud te wezen.

De rest van de middag is voor de zon en het zwembad, waar ik, geheel tegen mijn eigen regels in, met wat kunstgrepen gretig gebruik van maak. En we doen nog wat last minute shopping bij de krokodilleboer, daar is nu weer tijd voor. En zo rommelen we de laatste middag door. Vanavond eindigen we maaltijdsgewijs weer zoals we de vakantie begonnen zijn, 🐮🔫=🍖+🍹🍺, bij Texas Roadhouse, al doen we nu wel even call-ahead 😄. En dan is het een beetje koffers inpakken en gewicht verdelen, iedere keer weer een verrassing.

United heeft onze boardingpassen inclusief TSA goedkeuring voor ons beiden al netjes naar de telefoon gestuurd, dus daar hoeven we niet meer achteraan. En zo mogen we morgen om 13.45uur de lucht in naar Washington om daar een paar uur later de Oceaan over te steken en mits alles volgens (vlucht)plan verloopt Zondagochtend rond 7 uur de wielen aan de grond te zetten. Als er over de terugreis nog wat bijzonders te melden valt doe ik het hier. En zo niet, dan zult U, net als wij, een maand of 2 moeten wachten voor een nieuwe reportage. Tot morgen, of tot dan. 🖖🏻